This is a hugely inspiring book. Inspiring because of the subject, George Weidenfeld, one of the world’s most influential and successful publishers of the twentieth century, with a keen eye for the social and political problems of his time, but certainly also inspiring because of the form. Biographer Thomas Harding ‘chose to explore George’s life through the books with which he was associated’. This means that books by writers such as Saul Bellow and Nabokov will be included, but also non-fiction by Henry Kissinger or Kurt Waldheim. These micro-stories are designed in such a way that they read as glimpses [meer…]

Lang bijna niks gelezen. Overload. Maar dit was een fijne biografie. Een pijnlijk psychologisch relaas van iemand die gedoemd was te verdwijnen (oorlog, ouders, antisemitisme), zelfbewust en ambitieus overleefde, maar uiteindelijk aan een zekere vorm van zelfdestructie ten onder ging. Onvoorwaardelijk onmatig als Ischa Meijer was, in alles wat hij deed. Er is wat rumoer over deze biografie, zelfs wat valselijk geformuleerde kritiek, maar wat mij betreft heeft Annet Mooij een overtuigend portret geschreven. En ja, het kan altijd weer anders. Annet Mooij, Alles gaat op vroeger terug. Ischa Meijer 1943-1995. Prometheus, Amsterdam 2023.

In oktober van dit jaar was ik, samen met collega Tryntsje van der Steege, aanwezig bij de jaarvergadering van het wereldwijde netwerk van Cities of Literature, in Quebec, Canada. Ruim vijftig mensen vertegenwoordigden daar meer dan dertig steden uit de vier hoeken van de wereld. Maar natuurlijk liep de aanwezigheid van Beirut, Slemani in Irak, en meer nog Lviv en Odesa in Oekraïne, het meest in het oog. Het is gevaarlijk leven in die steden en het vereist op z’n minst moed om er ook daadwerkelijk naar terug te keren. Het waren lange dagen vol behartenswaardige woorden en soms waren [meer…]

Yn 2000 gie Popke Popma mei pensjoen as direkteur fan basisskoalle ‘De Wynbrekker’ yn Eastersee. Neist syn wurk skreau Popke al geregeldwei foar bern, mar bygelyks ek kollums foar De Strikel, Byntwurk of De Oesdripen boekbesprekken foar De Pompeblêden fan de Afûk. Nei syn pensjoen koe Popke alle enerzjy stekke yn fertellen en skriuwen en him fierder bejaan op it histoaryske paad. Wy learden elkoar kennen yn 2003, fia de Moanne. Hy skreau in pear goeie artikels, mar it meast sil my bybliuwe syn ferhaal út 2005, oer Richtje Schurer-Bijlstra. In frou dy’t as jong famke by Drachtster Kompenije mei har kuorbalteam in freeslik ûngelok meimakke, mei [meer…]

Guon minsken hawwe eins gjin achternamme nedich. At jo sizze: ‘Aggie’, dan is dat foldwaande. Seine jo dat tsjin har, dan seach se op mei har priemkjende eagen, fol fjoer en fragen. En dan fuort der achteroan har ûntwapenjende en oansteklike laitsjen.  Aggie van der Meer mocht graach skilderje en tekenje wat se mei har freegjende eagen en lústerjend ear waarnaam. Dochs koe se yn it skriuwen har krityske blik en har humoristyske relativearringsfermogen it bêste kwyt. Oant in pear moannen lyn skreau se alle dagen noch wol in pear rigels of sels in ynstjoerd stik en dy wienen noch altyd [meer…]

Talloos veel redenen kan ik verzinnen om zomers de fiets in de schuur te laten. Of ik kom met uitvluchten om onze zeilboot in de veilige haven te laten liggen. Te nat, te droog of het waait te hard. Maar eens ik gestaag pedalerend door het Lege Midden fiets, of als de fok dankzij een fijn briesje mooi bol staat, dan geeft dat een enorm gevoel van vrijheid en zelfbewustzijn. En is dat met lezen niet precies zo?  Al een leven lang word ik letterlijk en figuurlijk omgeven door bedrukt papier. En die plas, die zee, die chaos, is geregeld [meer…]

Op 29 desimber is Baukje Wytsma hommels ferstoarn. Se wie jierren warber foar de útjouwerij fan de Afûk, mar fansels fral ferneamd as skriuwster fan berneboeken, lieten en gedichten. Foar har oeuvre krige se yn 2007 in sulveren Anjer en yn 2018 waarden Baukje troch kommissaris Brok de fersiersels opspjelde dy’t hearre by in Ridder yn de Oarder fan Oranje-Nassau.  Utjouwer Ernst Bruinsma: ‘Baukje wie in dierbere freondinne en boppedat immen dy’t my ein jierren njoggentich yntroduseard hat yn de Fryske literatuer. Wy hawwe as persoanlike freonen in soad dield, dat bliuwt altyd ticht by my. Har unike lûd, har [meer…]

Anna Raadsveld was er nog niet, iemand die slecht ter been was zocht de ingang en vroeg om hulp, een enkeling haalde nog snel een bekertje koffie, slechts een paar minuten voor aanvang was het onrustig in het verder zo idyllische oord rondom Dekemastate. Maar klokslag half vier zat iedereen op meegebrachte tuinstoelen (wat heb ik daar al vele soorten en maten van gezien), op versleepte tuinbanken of gewoon lekker in het gras. Anna had zich comfortabel geïnstalleerd met een flesje fruitsap dat zo gastvrij was klaargezet door de vrijwilligers van Dekemastate en we konden beginnen. We bevonden ons op [meer…]

Leeuwarden UNESCO City of Literature zet zich, net als alle andere UNESCO-organisaties, in voor zachte krachten in een harde wereld. Vrede en een veilige toekomst creëren voor iedereen. Een dak boven je hoofd, een schone leefomgeving en goed onderwijs voor je kinderen. Het klinkt misschien wat hoogdravender dan ik het eigenlijk bedoel, maar deze zaken zijn minder vanzelfsprekend geworden dan ik ooit in mijn leven heb durven vrezen. Mensen staan steeds vaker lijnrecht tegenover elkaar en de dialoog is lang niet altijd meer mogelijk. Onze zachte handen bij City of Literature hebben meestal een pen of potlood vast, kloppen op [meer…]

Vandaag verscheen op Biografieportaal mijn recensie van de biografie over Marnix Gijsen en Jan-Albert Goris: Dubbelman.